Recensie Miyavi’s concert Utrecht 27-9-2009.

Het concert begon om half 9, maar de deuren waren al vanaf half 8 open. Terwijl wij, de schrijvers van dit blog, van plan waren om elkaar voor het eerst te gaan ontmoeten, waren we van de spanningen dit gladjes vergeten. Op zich niet zo’n ramp, want we waren beide niet eerder dan 8 uur in de zaal, terwijl we om half 8 hadden afgesproken XD
Vanaf het balkon had ik geweldig zicht op het totale plaatje. Rond half 9 werd het onrustig en werd er sporadisch door het publiek geroepen om Miyavi. Rond 10 over half 9 betrad Miyavi het podium om meteen te beginnen met RocknRoll is NOT dead. Wauw, wat was hij klein en mager als je de filmpjes op youtube en plaatjes op internet vergeleek. Op de staffblog kon je lezen hoe het hele concert in zijn werk ging en het kwam weleens voor dat Miyavi zijn haar weer een totaal ander kleurtje gaf voor een opreden. Voor dit optreden was zijn haar zwart en aan de zijkant een strookje zilver/wit.
Na een aantal nummers te hebben gespeeld, kwam de eerste MC waarin hij het over de grote veranderingen in zijn leven had. Denk hierbij niet aan alleen aan zijn dochtertje, maar ook aan zijn nieuwste platenlabel JGlam. Vervolgens verklaarde hij dat hij niet zou stoppen met zingen en de entertainmentwereld, mochten mensen dat denken. Hij gebruikte de eerste MC vooral om zijn fans te bedanken voor de steun en om hen ervan te verzekeren dat hij niet zou stoppen om eventuele geruchten de kop in te drukken. Het publiek gebruikte deze MC om happy birthday to you te zingen. Iets wat ik eerst raar vond. Nadat ik gebitchslapped werd om de vraag werd door een medefan naast me legde ze me uit dat Miyavi jarig was geweest.
Miyavi zelf leek erg bewust van te zijn dat zijn grootste fanbase uit meisjes bestond. Om te peilen hoeveel jongens er eigenlijk aanwezig zijn, vroeg hij of de jongens even konden schreeuwen. Tevergeefs, de meiden gilden ook mee XD
De nummers Boom-Hah-Boom-Hah-Hah, What's my name?, Please please please en V-ROCK deden het heel erg goed bij het publiek. Zo ontstonden er wota taferelen bij Boom-Hah-Boom, gilden we allemaal Miyavi bij What’s my name en werd er luidruchtig meegezongen bij please, please, please. Bij het nummer V-Rock was ik blij met de handdoek die ik gekocht had, want ik kon ermee zwaaien…anderen moesten het droog doen. Maar ook dat werd met vol passie massaal gedaan.
Voor het encore zakte Miyavi eventjes in, maar even later kwam hij op en werd er geweldig meegezongen met What a wonderfull World. Na het laatste nummer was het concert afgelopen, maar niet voordat hij afscheid van het publiek nam met de woorden: I’l come back soon’. Wij denken zelf dat we binnen 5 jaar Miyavi weer zien. Het concert heeft in totaal zo’n 2 uur geduurd.
Al met al heeft Miyavi een ongelooflijk energieke, prachtige en vooral gedenkwaardig concert gegeven die ik niet zo snel meer zal vergeten.